உன்னோடு என் நினைவுகள்..! - 250 வது கவிதைப் பதிவு

பத்து மாதங்கள் சுமந்து
பெற்றெடுப்பது மட்டுமல்ல

பத்து வினாடிகள்
மனதில் சுமந்து 

பெற்றெடுப்பது கூட குழந்தைதான்..!

என் கவிதைகளைத்தான்

குழந்தை என்று சொல்கிறேன்..!

அதிலும் அக்குழந்தை...
எனக்குப் பிறந்த

குழந்தை என்பைதை விட

நமக்குப் பிறந்த குழந்தை என்றுதான்

சொல்(ல விரும்பு)கிறேன்..!

அதெப்படியடா
அறிவாளி
நம் குழந்தையாகும்..? -

என்று நீ கேட்கலாம்...

ஆணும் பெண்ணும் 

உடலளவில் சேர்வதால்

கண் நிறைந்த குழந்தை பிறக்கிறது..!

உன்னோடு என் நினைவுகள் சேர்வதால்

கவிதையெனும் குழந்தை பிறக்குதடி..!

கண் நிறைந்த குழந்தைக்கு

காரணம் யார் என்று
தாய் சொன்னால்தான்

தந்தை யாரென்று தெரியவரும்..!

என் கவிக்குழந்தைக்கோ...

தந்தை சொன்னால்தான்

இக்குழந்தைக்கு
தாய் நீ என்று தெரிய வரும்..!

கருவைச் சுமப்பதால் நீ தாயாகிறாய்...

உன்னையும் உன் உணர்வுகளையும்

நம் கவிக்குழந்தைகளையும்
சுமப்பதால் நான் எல்லாமுமாகிறேன்..!

(இது என்னுடைய 250-வது கவி(க்குழந்)தைப் பதிவு... இதனை எனது அன்பிற்கினியவளுக்கும், இவ்வுலகில் அன்பைச் சுமந்து கொண்டிருக்கும் அனைத்து உள்ளங்களுக்கும் சமர்ப்பிக்கிறேன்..!

தொடரும் உங்களது மேலான ஆதரவிற்கு எனது சிரம் தாழ்ந்த நன்றிகள்)